desperate teachers

  Ο δεύτερος γύρος της τηλεκπαίδευσης   Στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη η κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών δομών έστειλε για δεύτερη φορά μαθητές και εκπαιδευτικούς μπροστά από τις οθόνες υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων - ο δεύτερος γύρος της τηλεκπαίδευσης ήταν γεγονός. Αυτή τη φορά η τηλεκπαίδευση αφορούσε το σύνολο της “εκπαιδευτικής κοινότητας” αφού, αφενός το υπουργείο παιδείας είχε κάνει υποχρεωτική τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών του δημόσιου σχολείου στην τηλεκπαίδευση, και αφετέρου τα μεγάλα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία είχαν ήδη προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο.   Σε αντίθεση με το περασμένο Μάρτη έγινε πολύ γρήγορα εμφανές, τουλάχιστον στην πλειοψηφία όσων δουλεύουμε στο χώρο της εκπαίδευσης, ότι η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης στο δεύτερο κύμα της επιδημίας ήταν πλέον το αποτέλεσμα συγκεκριμένων και συνειδητών επιλογών του κράτους . Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε: την πεισματικη άρνηση να “αραιώσουν” τα σχολικά τμήματα και να προσ

  Η μικρή αυτή έρευνα πάνω στις αλλαγές που φέρνει η τηλεκπαίδευση στη συνθήκη όσων εργάζονται στον κλάδο, αλλά και συνολικά στο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, πραγματοποιήθηκε από εργαζόμενες/ους κυρίως του ιδιωτικού τομέα την περίοδο από αρχές Ιουνίου έως μέσα Ιουλίου 2020 (για την ταυτότητα της έρευνας βλ. εδώ ) καταγράφοντας την εμπειρία από το διάστημα εφαρμογής της πρώτης καραντίνας που επιβλήθηκε με το κλείσιμο των σχολείων στις 10/03/2020. Κύριος σκοπός ήταν να αποτελέσει αφορμή για την ανάδειξη των κοινών προβλημάτων που έφερε στο φως η τηλεκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα όπως αποτυπώθηκαν από τους ίδιους τους/τις συναδέλφους/ισσες, αλλά και να αποτελέσει έναυσμα για συζήτηση γύρω από τις διαφορές στον τρόπο εφαρμογής του μέτρου της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης στον κάθε εργασιακό χώρο. Συνολικά, η τηλεκπαίδευση άλλαξε κατά πολύ τον τρόπο που διδάσκουμε καθώς μας απομάκρυνε από το φυσικό χώρο της αίθουσας. Σε πολλές περιπτώσεις, αυξήθηκε η πίεση προς τους εργαζόμεν