desperate teachers

 Εκδήλωση-Συζήτηση:  Τηλεκπαίδευση, το χθες και το αύριο εντατικοποίηση || αποκλεισμοί || αντιστάσεις  Σάββατο 16 Οκτώβρη στις 7 μμ στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο της Νομικής (είσοδος απο τον πεζόδρομο της Νομικής Σχολής)

Θυμάστε τον εαυτό σας να πάει σχολείο;  Σας πληροφορώ ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Με το ίδιο πάθος τα πιτσιρίκια περιμένουν να χτυπήσει για διάλειμμα. Την πρώτη φορά λοιπόν που ένιωσα οτι είμαι η καθηγήτρια της υπόθεσης είναι οταν προσγειώθηκε μια σαΐτα δίπλα μου. Ήθελα τόσο πολύ να γελάσω εκείνη τη στιγμή! Γέλασα συγκρατημένα και απλά την ακούμπησα στην έδρα. Εντάξει το πέρασα το πρώτο τέστ...όλα καλά. Είναι εντυπωσιακό και παράλληλα συγκινητικό το πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν οι μαθητές να νιώθουν οτι τους ακούς και τους καταλαβαίνεις. Η σχολική κοινότητα είναι πολύ δυνατή για όλους τους συμμετέχοντες. Τα όρια δοκιμάζονται συνέχεια με κάθε τρόπο και τα εργαλεία διαπραγμάτευσης είναι πολύ συγκεκριμένα. Σημαντικό κομμάτι είναι οι σχέσεις που θα χτίσεις τόσο με τους μαθητές όσο και με τους συναδέλφους. Τα εργασιακά δικαιώματα που ακόμα υπάρχουν σε αυτήν την συνθήκη σου δίνουν την δυνατότητα να κάνεις πολιτικές συζητήσεις και να παράξεις συγκρούσεις. Αυτό είναι πολύ δύσκολο έως αδύ

  Ο δεύτερος γύρος της τηλεκπαίδευσης   Στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη η κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών δομών έστειλε για δεύτερη φορά μαθητές και εκπαιδευτικούς μπροστά από τις οθόνες υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων - ο δεύτερος γύρος της τηλεκπαίδευσης ήταν γεγονός. Αυτή τη φορά η τηλεκπαίδευση αφορούσε το σύνολο της “εκπαιδευτικής κοινότητας” αφού, αφενός το υπουργείο παιδείας είχε κάνει υποχρεωτική τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών του δημόσιου σχολείου στην τηλεκπαίδευση, και αφετέρου τα μεγάλα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία είχαν ήδη προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο.   Σε αντίθεση με το περασμένο Μάρτη έγινε πολύ γρήγορα εμφανές, τουλάχιστον στην πλειοψηφία όσων δουλεύουμε στο χώρο της εκπαίδευσης, ότι η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης στο δεύτερο κύμα της επιδημίας ήταν πλέον το αποτέλεσμα συγκεκριμένων και συνειδητών επιλογών του κράτους . Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε: την πεισματικη άρνηση να “αραιώσουν” τα σχολικά τμήματα και να προσ