Είμαστε στο έτος 2022. Από το 2015-16 και μετά έχουμε την προσφυγική κρίση που είχε ως αποτέλεσμα πολλά παιδιά να έρθουν μόνα τους στην Ελλάδα και να μένουν σε δομές. Μένουν είτε σε σπίτια-δομές είτε στα κάμπ. Αυτά τα παιδιά μετά από άπειρα γραφειοκρατικά εμπόδια καταφέρνουν να γραφτούν σε ένα δημόσιο σχολείο είτε σε διαπολιτισμικό σχολείο είτε σε τάξεις υποδοχής. Φέτος ως αναπληρώτρια έτυχε να με πάρουν σε διαπολιτισμικό σχολείο. Δεν είναι εύκολο να επιλέξεις για ποιο από όλα τα ζητήματα να μιλήσεις οπότε θα ξεκινήσω με ένα στιγμιότυπο. Τάξη διαπολιτισμικού σχολείου. Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο ενός μαθητή. Δεν τον είχα δει ποτέ να χαμογελάει μέσα στην τάξη. Το έκανε όταν έγραψε στον πίνακα την διάλεκτο του ( Lingala). Η εικόνα που βλέπετε είναι οι διαφορετικές γλώσσες που τυχαία υπάρχουν σε μια τάξη. Είναι μια πραγματικότητα που υπάρχει ανάμεσά μας αλλά είναι αόρατη. Κάποιοι στην κοινωνία που ζούμε θέλουν να είναι αόρατη. Αντιλαμβανόμαστε οτι η κουλτούρ