Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Σημειώσεις για την τράπεζα θεμάτων

  Δουλεύω εδώ και αρκετά χρόνια σε ένα φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης, διδάσκοντας το “κοσμοαγάπητο” μάθημα της Φυσικής. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω, με όση ψυχραιμία μου έχει απομείνει, να περιγράψω το πώς έζησα τον ένα μήνα διδασκαλίας της τράπεζας θεμάτων στους μαθητές και τις μαθήτριες της Α και Β Λυκείου. Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα πολύ γρήγορα ήταν κάτι αναμενόμενο για κάποιον που έχει έστω και λίγα χρόνια διδακτικής εμπειρίας: η πλειοψηφία των μαθητών και των μαθητριών μου δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα θέματα της τράπεζας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην Α Λυκείου, όπου περίπου το 60% των θεμάτων βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο που εύλογα σκέφτεσαι: όσοι δημιούργησαν αυτά τα θέματα δεν έχουν καμία επαφή με σχολική τάξη ή έχουν σοβαρά κόμπλεξ κατωτερότητας ή απλά εκτελούν ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο (ή και τα τρία μαζί!). Η στεναχώρια μου έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν: α) “θυμήθηκα” ότι στην Α Λυκείου η Φυσική δεν είναι μάθημα κατεύθυνσης (δηλαδή θα έ...

Μία αθέατη πλευρά της τηλεκπαίδευσης

  Θα πω κάτι που αν είσαι εκπαιδευτικός ενδεχομένως θα συμφωνήσεις. Αυτή η χρονιά μου έχει φανεί μεγαλύτερη από άλλες. Γιατί μου έχει συμβεί αυτό; Ενδεχομένως να μου πεις ότι ο χρόνος μεγεθύνεται όταν αντιμετωπίζει κανείς προκλήσεις. Και, όντως, στο ιδιωτικό σχολείο που δουλεύω η φετινή χρονιά ήταν γεμάτη από αυτές. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι οι περισσότερες συναδέλφισσες περάσαμε κόβιντ και σε όλες μας ζητήθηκε ενώ νοσούσαμε να κάνουμε τηλεκπαίδευση. Δηλαδή μας είπαν μόλις νοιώσουμε «καλύτερα» να προετοιμάσουμε και να διδάσκουμε τα μαθήματά μας από το σπίτι ενώ κάποιος συνάδελφος θα έστηνε υπολογιστή και κάμερα και θα επιτηρούσε την τάξη. Όταν έλαβα το σχετικό εμαιλ από την διευθύντρια, που μου ζητούσε να της στέλνω κάθε μέρα μήνυμα για την ενημερώνω πως νοιώθω, ψάρωσα. Και τις πρώτες μέρες που ήμουνα χάλια όντως της έστελνα αναφορά. Μετά όμως όλοι μου λέγανε, κάτσε να ξεκουραστείς. Πραγματικά δεν είχα καμία όρεξη μέσα στον πονοκέφαλό μου να κάτσω ν...

Επιστροφή στην κανονικότητα...

  Για όσους και όσες εργαζόμαστε σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης η φετινή χρονιά είναι μια δύσκολη χρονιά. Μετά από μια σχολική σεζόν κατά την οποία ήμασταν 7 ολόκληρους μήνες εγκλωβισμένοι στην παγίδα της τηλεκπαίδευσης, φέτος έχουμε επιστρέψει στην (υποτιθέμενη) κανονικότητα της δια ζώσης διδασκαλίας. Στις παρακάτω γραμμές θα καταγράψω κάποιες πρώτες σκέψεις για το πως βιώνουμε αυτήν την “κανονικότητα”.  Η πρώτη διαπίστωση που έγινε από πολλούς συναδέλφους και συναδέλφισσες τον περασμένο Σεπτέμβρη και Οκτώβρη ήταν ότι η προηγούμενη χρονιά της τηλεκπαίδευσης ήταν ουσιαστικά μια χαμένη χρονιά για την πλειοψηφία των μαθητών και των μαθητριών μας. Όλοι οι συντελεστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας (μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς) υποστήκαμε για μήνες τεράστια ταλαιπωρία και πίεση για να παραχθεί... μια τρύπα στο νερό! Τα συσσωρευμένα γνωστικά κενά και η απομάκρυνση από την εκπαιδευτική διαδικασία έχουν σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε με τα περισσότερα παιδι...