Δουλεύω εδώ και αρκετά χρόνια σε ένα φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης, διδάσκοντας το “κοσμοαγάπητο” μάθημα της Φυσικής. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω, με όση ψυχραιμία μου έχει απομείνει, να περιγράψω το πώς έζησα τον ένα μήνα διδασκαλίας της τράπεζας θεμάτων στους μαθητές και τις μαθήτριες της Α και Β Λυκείου. Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα πολύ γρήγορα ήταν κάτι αναμενόμενο για κάποιον που έχει έστω και λίγα χρόνια διδακτικής εμπειρίας: η πλειοψηφία των μαθητών και των μαθητριών μου δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα θέματα της τράπεζας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην Α Λυκείου, όπου περίπου το 60% των θεμάτων βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο που εύλογα σκέφτεσαι: όσοι δημιούργησαν αυτά τα θέματα δεν έχουν καμία επαφή με σχολική τάξη ή έχουν σοβαρά κόμπλεξ κατωτερότητας ή απλά εκτελούν ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο (ή και τα τρία μαζί!). Η στεναχώρια μου έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν: α) “θυμήθηκα” ότι στην Α Λυκείου η Φυσική δεν είναι μάθημα κατεύθυνσης (δηλαδή θα έπρεπ